Peerd van Ome Loeks

Dit is een 3D scan met een XYZ handscanner van Het Peerd Van Ome Loeks die voor het hoofdstation van groningen staat

De scan was van een miniatuur van ca 120 mm hoog

Het eerste beeld dat het Peerd van Ome Loeks werd genoemd was het beeld Veulen (Radesingel, 1951) van Wladimir de Vries. Pas na de plaatsing van het beeld voor het station werd het Peerd van Ome Loeks als het beeldmerk van de stad Groningen gezien.
Na de onthulling van het beeld Veulen deed een particulier de gemeente Groningen tevergeefs het voorstel om souvenirs te laten maken van het Veulen voor de promotie van stad en provincie Groningen. In 1954 ging de gemeenteraad alsnog akkoord met het plaatsen van een beeld van het Paard van Ome Loeks. Het beeld voor het station zou op verzoek van de NS met het hoofd van het paard naar het station zijn gericht. Bij herinrichtingen van het Stationsplein werd het beeld een aantal keren verplaatst. Sinds 2007 staat het beeld weer op de originele plaats.
Over wie Ome Loeks is geweest bestaan verschillende verhalen. Stalhouder en pikeur Lukas ‘Loeks’ van Hemmen (1876-1955) uit de stad Groningen wordt gezien als de echte Loeks. In 1910 zou Van Hemmen zijn beroemde renpaard Appelon zodanig hebben verwondt dat het paard na enige dagen stierf. Toen de paardenslager het paard ophaalde zouden straatjongens het lied t Peerd van Ome Loeks is dood hebben gezongen. De melodie komt waarschijnlijk van het Oostenrijkse lied Ach du lieber Augustin, dat ook de melodie is van het Sinterklaaslied Daar wordt aan de deur geklopt. De tekst is gebaseerd op het Duitse studentenlied Wenn Schimmel in Leben ist gebleben.
De rechten van het beeld zijn sinds 1974 in handen van de Stichting Peerd van Ome Loeks.